A آشپزخانه مدرن اواسط قرنبه سبک طراحی آشپزخانه اشاره دارد که در اواسط قرن بیستم، به ویژه از دهه 1940 تا 1960 رایج بود. این به عنوان بخشی از جنبش طراحی مدرن در اواسط قرن ظهور کرد که بر خطوط تمیز، سادگی و عملکرد تأکید داشت.
آشپزخانه های مدرن اواسط قرن اغلب دارای خطوط براق، صاف و اشکال هندسی در معماری و مبلمان هستند. این رویکرد مینیمالیستی باعث ایجاد حس باز بودن و سادگی می شود.
مواد طبیعی مانند چوب، سنگ و شیشه معمولا در آشپزخانه های مدرن اواسط قرن استفاده می شود. این مواد ضمن تکمیل خطوط تمیز طراحی، گرما و بافت را به فضا اضافه می کنند.
طراحی مدرن اواسط قرن به دلیل زیبایی شناسی مینیمالیستی خود شناخته شده است که عملکرد را بر تزئینات ترجیح می دهد. آشپزخانه‌های این سبک معمولاً دارای کابینت ساده، سخت‌افزار ساده و رومیزی‌های نامرتب هستند.
در حالی که طراحی مدرن اواسط قرن اغلب از رنگ‌های خنثی مانند سفید، سیاه و خاکستری استفاده می‌کند، اما رنگ‌های پررنگ و اشباع‌شده مانند سبز آووکادو، زرد خردلی و نارنجی سوخته را نیز در بر می‌گیرد. این رنگ های پر جنب و جوش شخصیت و جذابیت بصری را به آشپزخانه می بخشد.
زیادآشپزخانه های مدرن اواسط قرنبخشی از پلان های طبقه باز هستند که به طور یکپارچه به قسمت های نشیمن و غذاخوری مجاور جریان می یابد. این چیدمان تعامل اجتماعی را تشویق می کند و حس فضایی ایجاد می کند.
به طور کلی، الفآشپزخانه مدرن اواسط قرناصول طراحی مینیمالیستی را با مواد طبیعی، رنگ های جسورانه و عناصر کاربردی ترکیب می کند تا فضایی بی انتها و شیک ایجاد کند.
